Wonderbaarlijk magisch…. (door Toni Willé, 8 mei 2009)
Lieve allemaal,
Vorig jaar schreef ik onderstaand blog naar aanleiding van het overlijden van Benny…..
In het afgelopen jaar waren er héél veel momenten van verdriet en pijn, vooral ook vanwege Hans en Loesje. Mijn hart gaat nog steeds naar hen uit. Op een of andere manier heb ik het gevoel dat Benny daarboven – want daar ben ik van overtuigd – gelukkig is en vooral hoopt, dat Hans weer grond onder zijn voeten krijgt en dat het in zijn hoofd en hart weer wat lichter wordt….
Vanuit Limbabwe volg ik het op de voet en dat nog steeds met blijdschap in mijn hart dat ik mezelf vriendin van Hans en Benny mag noemen.
Ik kan terugkijken op een samenwerking waar ik van genoten heb en waar ik nog steeds apetrots op ben!
Graag wil ik nu even terugkomen op ziekte, overlijden en de crematie van Benny. Ik kreeg het niet eerder opgebracht en vond het ook niet gepast ten opzichte van Benny en Hans meteen na zijn overlijden iets te zeggen.
Door de jaren heen zijn wij als Pussycat, Benny natuurlijk vaker tegengekomen in het ‘circuit’.
Vanwege het feit dat wij Limbabwanen zijn, was er eigenlijk altijd al een soort band. Hij was toen al een lieve collega.
Bovendien zei hij een paar keer dat ‘If you ever come to Amsterdam’ zijn favoriete liedje was, waar wij natuurlijk best wel trots op waren.
Eind 1999 bracht Benny de cd Puur uit, waarop verschillende duetten te horen zouden zijn.
Ik kreeg het verzoek van zijn platenbons of ik een countrynummer met hem wilde zingen.
Afijn, leuk natuurlijk, dus in die tijd toog ik naar Brussel waar de opnames waren voor het liedje ‘Oh how I miss you tonight’, heel mooi geproduceerd trouwens door Francis Goya.
Ik geloof dat iedereen, ook ik, verrast was met het resultaat.
Spontaan volgde daarop het besluit het liedje op single uit te brengen.
Héél veel enthousiaste reacties en het werd goed gedraaid.
Ik denk, dat onze pech een beetje geweest is, dat vlak daarna de Top 2000 uitgezonden werd, waardoor er natuurlijk geen nieuw materiaal meer gedraaid werd.
In die tijd deden we verschillende tv-shows en radio-interviews.
Ook heb ik met 2 liedjes mee mogen zingen in zijn theatertour.
Ik vond Benny altijd al goed maar door het bijwonen van die theatertour heb ik DIEP respect voor hem gekregen. Hoe hij het voor elkaar kreeg iedere avond een uitverkocht theater aan zijn lippen te laten hangen!!
Ik doe het hem niet na en ik denk veel collega’s met mij ook niet.
Pure tovenarij, wonderbaarlijk magisch…..
Hans was natuurlijk ook altijd aanwezig, wat een lieve, zorgzame man, mijn zus en ik zeiden wel eens tegen elkaar: “Jammer dat hij homo is….”, haha!
Enfin, door het onverwachte succes van de single kregen Benny en Hans het idee om een Engelstalig duetten-cd op te nemen, waarmee ze mij verrasten in het Theater aan ’t Vrijthof in zijn Mestreech. Wat een leuke avond was dat!!!
Intussen was het contact vriendschappelijk geworden, gingen stappen met z’n allen in Amsterdam, op bezoek bij hun thuis, het mooiste huis trouwens dat ik ooit gezien heb!
Sta er iedere keer weer versteld van hoe creatief bijna alle homo’s zijn.
De opnames verliepen voorspoedig en we waren allebei heel trots op het resultaat.
Wat weinig mensen weten, is dat Benny, met name in het Ruhrgebied, heel erg populair is.
Een aantal van zijn liedjes zijn zogenaamde radiohits geworden en worden nog steeds veelvuldig gedraaid.
Vandaar dat wij drie maal het verzoek kregen van WDR4 (West Deutscher Rundfunk) op te treden tijdens hun jaarlijkse Schlagerparade, een door duizenden toeschouwers bezocht festijn.
Dit was iedere keer weer even leuk en gezellig.
De laatste keer was november 2007 in de Arena in Oberhausen.
Het was, zoals altijd weer hartstikke gezellig en we spraken af dat ik gauw eens langs zou komen om bij te kletsen en het een en ander te nuttigen, ahum!
Over en weer gemaild en toen werd het opeens stil……….
Daarna begon de nachtmerrie…. Ik heb me zo’n zorgen gemaakt.
Het contact over en weer was zó pijnlijk! Benny en Hans, totaal met elkaar vergroeid….. en dan Loesje, hun hondje…….
Terwijl ik dit typ besef ik eens te meer hoe moeilijk Hans het gaat krijgen.
Gisteren heb ik hem verteld dat ik hem vreselijk lastig ga vallen met mails, telefoontjes en bezoekjes.
Waar ik oprecht op hoop, is dat iedereen die Benny en hem een warm hart toedroeg, dat ook gaan doen, zodat hij deze héél moeilijke fase in zijn leven een beetje ongeschonden doorkomt…..
Limbabwesblond I, ik mis je…..
Limbabweblond II
Tonny
